Τα Χορταριασμένα Μονοπάτια δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι η μόνη αυτοβιογραφία του Κνουτ Χάμσουν. Ακόμα περισσότερο, είναι η απολογία του μπρος στην Ιστορία για τις ιδέες του, η απολογία των ύστατων χρόνων ενός ανθρώπου που από το 1917 κιόλας έγραφε στον φίλο του, σουηδό συγγραφέα Γιαν Λάντκβιστ: Στο πέρασμα των χρόνων έλαβα έξι ή οκτώ βιβλία γραμμένα γύρω από μένα, μα ούτε που τα διάβασα. Ο καιρός έχει σβήσει μέσα μου κάθε ενδιαφέρον για τον εαυτό μου. Αυτό που μένει ακόμα μέσα μου είναι μια βαθιά αίσθηση ντροπής κάθε φορά που λένε καλά λόγια για μένα... ένα είδος υστερίας.