"O Ύμνος εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού μόνο τυχαίο γεγονός δεν υπήρξε στην αναγεννημένη ποίησή μας και στην Ιστορία της ελεύθερης νεοελληνικής ζωής. Γράφτηκε τις ώρες που εξελισσόταν η Επανάσταση του 1821, όταν οι καπνοί από τις μάχες είχαν σμίξει με τα πρώτα φανερώματα της νέας ποιητικής δημιουργίας, για ν’ αναστήσουν και πάλι ελεύθερη τη θεϊκιά κι όλη αίματα Πατρίδα. Ο ποιητής είχε ήδη υψωθεί ολόθυμα στην έννοια και στη μορφή της Ελευθερίας και συνέθεσε τον Μάιο του 1823 το διαρκέστερο συνειδησια­κό χρέος του ελληνικού λαού να ζήσει πλέον ελεύθερος. Από τότε ως τις μέρες μας, αυτό το άρρηκτο στον χρόνο έργο επικυρώνει διαρκώς ως νεότερο Δημόσιο Σήμα την ελεύθερη εθνική μας υπόσταση. Μέχρι το τέλος του 20ού αι., ο Ύμνος ήταν το πιο πολυμεταφρασμένο νεοελληνικό ποίημα.
Το άλλο μέρος που συναπαρτίζει αυτήν την έκδοση σ’ ένα ενιαίο οργανικό σύνολο είναι τα Προλεγόμενα του Ιάκωβου Πολυλά, του διανοητή και λογοτέχνη που «σαν μέλισσα τρύγησε την ποιητική ουσία του Σολωμού», σύμφωνα με τον Λορέντζο Μαβίλη. Αποτελεί την ουσιωδέστερη μελέτη και μαρτυρία από τον άνθρωπο που υπήρξε επιστήθιος φίλος του Σολωμού και αυτοπρόσωπος μάρτυρας της ζωής και του έργου του".  Κ.Σ.