Η διάκριση ανάμεσα στο ιδεατό και στο πραγματικό καθίσταται κοινωνία αιωνιότητας στο χρόνο. Θυσιάζει η έγχρονη ύπαρξη ό,τι την απομακρύνει απ’ το συν- για να εμβιώνει το ομού, είναι δηλαδή θυσιάζουσα-θυσιαζομένη και
αυτό προσφέρει την ‘’πλησμονή’’ της πληρωματικότητας.
Αυτή η αλήθεια είναι βαθιά ριζωμένη στην παγκόσμια οικουμενική συνείδηση, όποιες και αν είναι οι εκτροπές και τα
σφάλματα, αυτή η αλήθεια κορυφώνεται ως sensorium και τίκτει αέναα τις αρετές. Μυστική διόραση (ποια διόραση
εξάλλου δεν είναι μυστική;) που αναδύει τον πλούτο της πνευματικότητας και αγνίζει το πραγματικό ως έγκοσμη μαρτυρία του ιδεατού. Ιδού ο λόγος της σιωπής.