«Αν σου χαρίσω μια στιγμή, πού προλαβαίνεις να με πας;»

Ο Ροδομάγουλος την κοιτά γεμάτος λαχτάρα.

«Θα σε ταξιδέψω σε όλους τους γαλαξίες και τη στιγμή θα την κάνω να φανεί αιώνας!»

Η Γη χαμογελά και, ενώ καταλαβαίνει την υπερβολή στα λόγια του, υποκύπτει στα καλοκάγαθα μάτια του. Μάτια τόσο εκφραστικά, που σαν αυτά δεν έχει ξαναδεί ποτέ της!

«Αυτή η στιγμή είναι όταν η Σελήνη με κρύβει από τον Ήλιο», του λέει. «Και αυτή η στιγμή είναι πολύ κοντά. Θα προλάβεις;»

«Άσ’ το πάνω μου!» σαν να της απαντά με το πονηρό του χαμόγελο.

Και μεμιάς, χάνονται κι οι δύο στα βάθη του διαστήματος...