Η φωτογραφία που στολίζει τον µπουφέ στο σαλόνι της Ζωής δεν είναι αυτή που ήταν πάντα. ∆εν είναι η φωτογραφία µε τους τέσσερίς τους – τον µπαµπά της, τη µαµά της, τη µικρή της αδελφή κι εκείνη. Όµως ούτε η καθηµερινότητα της Ζωής είναι αυτή που ήταν.
Ο µπαµπάς της έφυγε εδώ και λίγο καιρό από το σπίτι τους και µένει σ’ ένα δωµάτιο ξενοδοχείου. Η Ζωή περιµένει πώς και πώς τη µέρα που θα της ανακοινώσει πως επιστρέφει ξανά πίσω. Όταν τελικά ο µπαµπάς της αφήνει το ξενοδοχείο και µετακοµίζει σ’ ένα µικρό διαµέρισµα, η Ζωή νιώθει όπως ακριβώς την απεικονίζει η νέα φωτογραφία που έχει αντικαταστήσει την παλιά στην κορνίζα του σαλονιού τους. Σαν να κάνει τροχό στο πάρκο της γειτονιάς της και ο κόσµος γύρω της να µοιάζει αναποδογυρισµένος. Με το µυαλό και την καρδιά της πληµµυρισµένα σκέψεις και συναισθήµατα, καταγράφει στο ηµερολόγιό της όσα συνέβησαν εκείνον τον πρώτο καιρό που οι γονείς της χώρισαν. Εκείνον τον πρώτο καιρό που όλα γύρισαν ανάποδα.